Witling

[Wit·ling]

A person who has little wit or understanding; a pretender to wit or smartness.

...

A person who has little wit or understanding; a pretender to wit or smartness.


n.
A person who has little wit or understanding; a pretender to wit or smartness.


Witling

Wit"ling , n. [Wit + -ling; cf. G. witzling.] A person who has little wit or understanding; a pretender to wit or smartness.
A beau and witing perished in the forming.
Ye newspaper witlings! ye pert scribbling folks!

A person who has little wit or understanding; a pretender to wit or smartness.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Witling, Witling, itling, Witling, Wuitling, W8itling, W9itling, Woitling, Wjitling, Wkitling, Wutling, W8tling, W9tling, Wotling, Wjtling, Wktling, Wiutling, Wi8tling, Wi9tling, Wiotling, Wijtling, Wiktling, Wirtling, Wi5tling, Wi6tling, Wiytling, Wigtling, Wirling, Wi5ling, Wi6ling, Wiyling, Wigling, Witrling, Wit5ling, Wit6ling, Wityling, Witgling, Witkling, Witoling, Witpling, Wit:ling, Witking, Witoing, Witping, Wit:ing, Witlking, Witloing, Witlping, Witl:ing, Witluing, Witl8ing, Witl9ing, Witloing, Witljing, Witlking, Witlung, Witl8ng, Witl9ng, Witlong, Witljng, Witlkng, Witliung, Witli8ng, Witli9ng, Witliong, Witlijng, Witlikng, Witlibng, Witlihng, Witlijng, Witlimng, Witli ng, Witlibg, Witlihg, Witlijg, Witlimg, Witli g, Witlinbg, Witlinhg, Witlinjg, Witlinmg, Witlin g, Witlinfg, Witlintg, Witlinyg, Witlinhg, Witlinbg, Witlinvg, Witlinf, Witlint, Witliny, Witlinh, Witlinb, Witlinv, Witlingf, Witlingt, Witlingy, Witlingh, Witlingb, Witlingv.