Of or relating to the people who speak the Turkic language
Turkish.
Noun
a subfamily of Altaic languages
Adjective
of or relating to the people who speak the Turkic language
a.
Turkish.
Turkic
Turkish.
Usage Examples
Turkic, Turkic, urkic, Turkic, Tyurkic, T7urkic, T8urkic, Tiurkic, Tjurkic, Tyrkic, T7rkic, T8rkic, Tirkic, Tjrkic, Tuyrkic, Tu7rkic, Tu8rkic, Tuirkic, Tujrkic, Tuerkic, Tu4rkic, Tu5rkic, Tutrkic, Tufrkic, Tuekic, Tu4kic, Tu5kic, Tutkic, Tufkic, Turekic, Tur4kic, Tur5kic, Turtkic, Turfkic, Turjkic, Turikic, Turokic, Turlkic, Turmkic, Turjic, Turiic, Turoic, Turlic, Turmic, Turkjic, Turkiic, Turkoic, Turklic, Turkmic, Turkuic, Turk8ic, Turk9ic, Turkoic, Turkjic, Turkkic, Turkuc, Turk8c, Turk9c, Turkoc, Turkjc, Turkkc, Turkiuc, Turki8c, Turki9c, Turkioc, Turkijc, Turkikc, Turkixc, Turkidc, Turkifc, Turkivc, Turki c, Turkix, Turkid, Turkif, Turkiv, Turki , Turkicx, Turkicd, Turkicf, Turkicv, Turkic .