Disarmer

[disĀ·arm]

Someone opposed to violence as a means of settling disputes

...

One who disarms.

Noun
someone opposed to violence as a means of settling disputes


n.
One who disarms.


Disarmer

Dis*arm"er , n. One who disarms.

One who disarms.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Disarmer, Disarmer, isarmer, Disarmer, Duisarmer, D8isarmer, D9isarmer, Doisarmer, Djisarmer, Dkisarmer, Dusarmer, D8sarmer, D9sarmer, Dosarmer, Djsarmer, Dksarmer, Diusarmer, Di8sarmer, Di9sarmer, Diosarmer, Dijsarmer, Diksarmer, Diasarmer, Diwsarmer, Diesarmer, Didsarmer, Dixsarmer, Dizsarmer, Diaarmer, Diwarmer, Diearmer, Didarmer, Dixarmer, Dizarmer, Disaarmer, Diswarmer, Disearmer, Disdarmer, Disxarmer, Diszarmer, Disqarmer, Diswarmer, Dissarmer, Diszarmer, Disqrmer, Diswrmer, Dissrmer, Diszrmer, Disaqrmer, Disawrmer, Disasrmer, Disazrmer, Disaermer, Disa4rmer, Disa5rmer, Disatrmer, Disafrmer, Disaemer, Disa4mer, Disa5mer, Disatmer, Disafmer, Disaremer, Disar4mer, Disar5mer, Disartmer, Disarfmer, Disarnmer, Disarjmer, Disarkmer, Disar,mer, Disar mer, Disarner, Disarjer, Disarker, Disar,er, Disar er, Disarmner, Disarmjer, Disarmker, Disarm,er, Disarm er, Disarmwer, Disarm3er, Disarm4er, Disarmrer, Disarmser, Disarmder, Disarmwr, Disarm3r, Disarm4r, Disarmrr, Disarmsr, Disarmdr, Disarmewr, Disarme3r, Disarme4r, Disarmerr, Disarmesr, Disarmedr, Disarmeer, Disarme4r, Disarme5r, Disarmetr, Disarmefr, Disarmee, Disarme4, Disarme5, Disarmet, Disarmef, Disarmere, Disarmer4, Disarmer5, Disarmert, Disarmerf.