Denay

[denay]

Denial; refusal.

...

To deny.


v. t.
To deny.

n.
Denial; refusal.


Denay

De*nay" , v. t. [See Deny.] To deny. [Obs.]
That with great rage he stoutly doth denay.

Denay

De*nay", n. Denial; refusal. [Obs.] Shak.

To deny.

Denial; refusal.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Denay, Denay, enay, Denay, Dwenay, D3enay, D4enay, Drenay, Dsenay, Ddenay, Dwnay, D3nay, D4nay, Drnay, Dsnay, Ddnay, Dewnay, De3nay, De4nay, Dernay, Desnay, Dednay, Debnay, Dehnay, Dejnay, Demnay, De nay, Debay, Dehay, Dejay, Demay, De ay, Denbay, Denhay, Denjay, Denmay, Den ay, Denqay, Denway, Densay, Denzay, Denqy, Denwy, Densy, Denzy, Denaqy, Denawy, Denasy, Denazy, Denaty, Dena6y, Dena7y, Denauy, Denahy, Denat, Dena6, Dena7, Denau, Denah, Denayt, Denay6, Denay7, Denayu, Denayh.