Condign

[Con*dign·]

Use the adjective condign to describe a fair and fitting punishment, like the condign clean up work assigned to a group of students after they made a big mess.

...

Worthy; suitable; deserving; fit.

Adjective S.
fitting or appropriate and deserved; used especially of punishment; "condign censure"


a.
Worthy; suitable; deserving; fit.

a.
Deserved; adequate; suitable to the fault or crime.


Condign

Con*dign" , a. [F. condigne, L. condignus very worthy; con- + dignus worthy. See Deign, and cf. Digne.] 1. Worthy; suitable; deserving; fit. [Obs.]
Condign and worthy praise.
Herself of all that rule she deemend most condign.
2. Deserved; adequate; suitable to the fault or crime. "Condign censure." Milman.
Unless it were a bloody murderer . . . I never gave them condign punishment.

Worthy; suitable; deserving; fit.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Condign, Condign, ondign, Condign, Ciondign, C9ondign, C0ondign, Cpondign, Clondign, Cindign, C9ndign, C0ndign, Cpndign, Clndign, Coindign, Co9ndign, Co0ndign, Copndign, Colndign, Cobndign, Cohndign, Cojndign, Comndign, Co ndign, Cobdign, Cohdign, Cojdign, Comdign, Co dign, Conbdign, Conhdign, Conjdign, Conmdign, Con dign, Consdign, Conedign, Confdign, Conxdign, Concdign, Consign, Coneign, Confign, Conxign, Concign, Condsign, Condeign, Condfign, Condxign, Condcign, Conduign, Cond8ign, Cond9ign, Condoign, Condjign, Condkign, Condugn, Cond8gn, Cond9gn, Condogn, Condjgn, Condkgn, Condiugn, Condi8gn, Condi9gn, Condiogn, Condijgn, Condikgn, Condifgn, Conditgn, Condiygn, Condihgn, Condibgn, Condivgn, Condifn, Conditn, Condiyn, Condihn, Condibn, Condivn, Condigfn, Condigtn, Condigyn, Condighn, Condigbn, Condigvn, Condigbn, Condighn, Condigjn, Condigmn, Condig n, Condigb, Condigh, Condigj, Condigm, Condig , Condignb, Condignh, Condignj, Condignm, Condign .