Coadjutor

[Co`ad*juĀ·tor]

An assistant to a bishop

...

One who aids another; an assistant; a coworker.

Noun
an assistant to a Bishop


n.
One who aids another; an assistant; a coworker.

n.
The assistant of a bishop or of a priest holding a benefice.


Coadjutor

Co`ad*ju"tor , n. [L. See Co-, and Aid.] 1. One who aids another; an assistant; a coworker.
Craftily outwitting her perjured coadjutor.
2. (R. C. Ch.) The assistant of a bishop or of a priest holding a benefice.

One who aids another; an assistant; a coworker.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Coadjutor, Coadjutor, oadjutor, Coadjutor, Cioadjutor, C9oadjutor, C0oadjutor, Cpoadjutor, Cloadjutor, Ciadjutor, C9adjutor, C0adjutor, Cpadjutor, Cladjutor, Coiadjutor, Co9adjutor, Co0adjutor, Copadjutor, Coladjutor, Coqadjutor, Cowadjutor, Cosadjutor, Cozadjutor, Coqdjutor, Cowdjutor, Cosdjutor, Cozdjutor, Coaqdjutor, Coawdjutor, Coasdjutor, Coazdjutor, Coasdjutor, Coaedjutor, Coafdjutor, Coaxdjutor, Coacdjutor, Coasjutor, Coaejutor, Coafjutor, Coaxjutor, Coacjutor, Coadsjutor, Coadejutor, Coadfjutor, Coadxjutor, Coadcjutor, Coadhjutor, Coadujutor, Coadijutor, Coadkjutor, Coadnjutor, Coadmjutor, Coadhutor, Coaduutor, Coadiutor, Coadkutor, Coadnutor, Coadmutor, Coadjhutor, Coadjuutor, Coadjiutor, Coadjkutor, Coadjnutor, Coadjmutor, Coadjyutor, Coadj7utor, Coadj8utor, Coadjiutor, Coadjjutor, Coadjytor, Coadj7tor, Coadj8tor, Coadjitor, Coadjjtor, Coadjuytor, Coadju7tor, Coadju8tor, Coadjuitor, Coadjujtor, Coadjurtor, Coadju5tor, Coadju6tor, Coadjuytor, Coadjugtor, Coadjuror, Coadju5or, Coadju6or, Coadjuyor, Coadjugor, Coadjutror, Coadjut5or, Coadjut6or, Coadjutyor, Coadjutgor, Coadjutior, Coadjut9or, Coadjut0or, Coadjutpor, Coadjutlor, Coadjutir, Coadjut9r, Coadjut0r, Coadjutpr, Coadjutlr, Coadjutoir, Coadjuto9r, Coadjuto0r, Coadjutopr, Coadjutolr, Coadjutoer, Coadjuto4r, Coadjuto5r, Coadjutotr, Coadjutofr, Coadjutoe, Coadjuto4, Coadjuto5, Coadjutot, Coadjutof, Coadjutore, Coadjutor4, Coadjutor5, Coadjutort, Coadjutorf.