Casuist

[CasĀ·u*ist]

Someone whose reasoning is subtle and often specious

...

One who is skilled in, or given to, casuistry.

Noun
someone whose reasoning is subtle and often specious


n.
One who is skilled in, or given to, casuistry.

v. i.
To play the casuist.


Casuist

Cas"u*ist , n. [L. casus fall, case; cf. F. casuiste. See Casual.] One who is skilled in, or given to, casuistry.
The judment of any casuist or learned divine concerning the state of a man's soul, is not sufficient to give him confidence.

Casuist

Cas"u*ist, v. i. To play the casuist. Milton.

One who is skilled in, or given to, casuistry.

To play the casuist.

...

Usage Examples
Misspelled Form

Casuist, Casuist, asuist, Casuist, Cqasuist, Cwasuist, Csasuist, Czasuist, Cqsuist, Cwsuist, Cssuist, Czsuist, Caqsuist, Cawsuist, Cassuist, Cazsuist, Caasuist, Cawsuist, Caesuist, Cadsuist, Caxsuist, Cazsuist, Caauist, Cawuist, Caeuist, Caduist, Caxuist, Cazuist, Casauist, Caswuist, Caseuist, Casduist, Casxuist, Caszuist, Casyuist, Cas7uist, Cas8uist, Casiuist, Casjuist, Casyist, Cas7ist, Cas8ist, Casiist, Casjist, Casuyist, Casu7ist, Casu8ist, Casuiist, Casujist, Casuuist, Casu8ist, Casu9ist, Casuoist, Casujist, Casukist, Casuust, Casu8st, Casu9st, Casuost, Casujst, Casukst, Casuiust, Casui8st, Casui9st, Casuiost, Casuijst, Casuikst, Casuiast, Casuiwst, Casuiest, Casuidst, Casuixst, Casuizst, Casuiat, Casuiwt, Casuiet, Casuidt, Casuixt, Casuizt, Casuisat, Casuiswt, Casuiset, Casuisdt, Casuisxt, Casuiszt, Casuisrt, Casuis5t, Casuis6t, Casuisyt, Casuisgt, Casuisr, Casuis5, Casuis6, Casuisy, Casuisg, Casuistr, Casuist5, Casuist6, Casuisty, Casuistg.